Choroba zwyrodnieniowa stawu ramienno-łopatkowego
Osteoartroza ? choroba zwyrodnieniowa
Osteoartroza to jedna z najczęstszych i niezwykle uciążliwych chorób medycznych, która prowadzi do niesprawności układu ruchu. Polega na zwyrodnieniu stawów i dotyczy coraz to większej liczby społeczeństwa, między innymi z uwagi na zjawiska, które ją inicjują, a które są w dzisiejszych czasach powszechne. Mowa tu o takich czynnikach, jak: brak ruchu, otyłość, praca w pozycji stojącej, dźwiganie, czy zaburzenia endokrynologiczne. Do innych czynników sprzyjających wystąpieniu tej choroby należą: wszelkie urazy komunikacyjne i sportowe, uwarunkowania genetyczne, wady wrodzone, urazy i zniekształcenia stawów, czy martwica kości. Choroba ta jest typowa dla wieku średniego oraz starszego. W około 60% dotyczy osób po 35. roku życia, a w około 90% osób powyżej 65 lat. Towarzyszy jej znaczny ból oraz obniżenie jakości życia. Osteoartroza objawia się utratą chrząstki stawowej, chorobą błony maziowej oraz zmianą składu płynu stawowego. Choroba zwyrodnieniowa może dotyczyć różnych stawów. Jedną z jej postaci jest osteoartroza stawu ramienno-łopatkowego.
Osteoartroza stawu ramienno-łopatkowego
W chorobie zwyrodnieniowej stawu ramienno-łopatkowego, podobnie zresztą jak ma to miejsce w przypadku innych osteoartroz, następuje uszkodzenie powierzchni stawowych, a następnie tkanek miękkich. Choroba zwyrodnieniowa stawu ramienno-łopatkowego występuje najczęściej u osób powyżej 50. roku życia. Znaczna część tych osób narażona jest na obciążanie obręczy kończyny górnej. Choroba ta może występować także u osób młodych, a zmiany zwyrodnieniowe stanowią wówczas rezultat uprawiania sportu (w najczęstszych przypadkach).
Do zmian zwyrodnieniowych stawu ramienno-łopatkowego dochodzi najczęściej wtórnie. Warto tu podkreślić, że w przypadku innych stawów, na przykład kolanowego, czy biodrowego, choroba ta ma charakter pierwotny. W osteoartrozie stawu ramienno-łopatkowego wyróżnić można następujące przyczyny występowania choroby: niestabilność stawu, wcześniejszy uraz stawu, zmiany powstałe w wyniku zabiegu chirurgicznego przeprowadzanego w obrębie stawu, choroby ogólnoustrojowe (reumatoidalne zapalenie stawów, dna moczanowa), czy jałowa martwica głowy kości ramiennej. Należy przy tym podkreślić, że pierwotne zmiany zwyrodnieniowe również występują w przypadku osteoartrozy stawu ramienno-łopatkowego, ale dotyczą one osób starszych. Duży wpływ na tę chorobą mają także czynniki ogólnoustrojowe, do których można zaliczyć między innymi: prawidłowe odżywianie, czy poziom hormonów w organizmie.
Objawy choroby zwyrodnieniowej stawu ramienno-łopatkowego
Najważniejszym objawem osteoartrozy stawu ramienno-łopatkowego, podobnie jak ma to miejsce w przypadku innych zmian zwyrodnieniowych, jest przede wszystkim ból. Warto jednak podkreślić, że w tej chorobie jest on nieco mniejszy niż w przypadku innych stawów. Jest to związane przede wszystkim z tym, że zmiany dotyczą tkanki chrzęstnej, która jest słabo unerwiona i unaczyniona. Początkowe stadium choroby może objawiać się bólem towarzyszącym jedynie dużej aktywności fizycznej i związanemu z tym znacznemu obciążeniu stawu. W wyniku odpoczynku ból ten jednak ustępuje. Brak objawów bólowych sprawia, że chorobę tę bardzo często nazywa się nieaktywną chorobą zwyrodnieniową. Istotnym symptomem choroby zwyrodnieniowej stawu ramienno-łopatkowego jest ograniczenie ruchomości stawu oraz znaczne osłabienie mięśni, co negatywnie wpływa na ogólne funkcjonowanie kończyny górnej. Badania obrazowe przeprowadzane podczas tej choroby wyraźnie pokazują zmniejszenie przestrzeni stawowej, a także występowanie charakterystycznych wyrośli kostnych, które nazywa się osteofitami.
Oprócz badania obrazowego konieczne jest oczywiście przeprowadzenie szczegółowego badania klinicznego. Jeżeli chorobie zwyrodnieniowej stawu ramienno-łopatkowego towarzyszą niewielkie zmiany, które mogą występować szczególnie w przypadku młodych pacjentów, badanie RTG może okazać się niewystarczające. Konieczne jest wówczas przeprowadzenie innych, dodatkowych badań, które będą w stanie bardziej szczegółowo ocenić struktury chrzęstno-kostne. Do badań tych zalicza się badanie rezonansem magnetycznym, a więc tak zwane MRI oraz tomografię komputerową.
